Kasımpatı Leyla

Kasımpatı tarlası buraları,
Her akşamın içine kaçar kokusu.
Tohum tohum sevdalar yükler bulutlara;
Bulutlar sıkışır, gürler.
Güz olup yağar toprak üstüne.
Gecenin köstebekleri inlerine kaçar,
Şehir pırıldar o zaman bir pencereden.
Önünde güller açar, bülbüller susar...
Ve şehir susar,
Herkes dinler
Leyla’nın öyküsünü.

İri yeşil gözlü, güzel sözlü
Bir kızdır Leyla.
Kasımpatını sever,
Bursa’yı özler.
Dokunmasın ona hiç kimse!
Bir papatyadır, kırılır.
Oğul yolu bekleyen ana gibi ağlar,
Titretir geceyi.

Erkek kızdır da Leyla!
Senden benden yiğittir.
Haksızlığa kabarır,
Mağdura erir.

Yanımdaysa değmeyin keyfime!
İçim bir hoş olur.
Yüzümde kasımpatılar açar...
Leyla sever kasımpatıları,
Yüzümden bir bir toplar
Sevindirir saçlarını.

Yıldızların en yakın dostudur.
Sabaha kadar yarenlik eder gökyüzüne...
Gökyüzü uyur, o uyumaz.
Bekler dinmesini ayazın;
Örter gecenin, yıldızların ve ayın üstünü
Üşümesinler diye.
Kendi üşür, tiril tiril titrer
Dili yoktur, söyleyemez kimseye.

Kasımpatı Leyla’dır,
O,
Zifiri geceyi aydınlatan kutup yıldızıdır.