Kara kuzum Şiiri - İbrahim Bayır

Mart ayı acı verir bizlere
Kara toprak doldu kara gözlere
Sen kalk oğul anan ölsün yerine
Kara kuzum diye ağlar sızlarım

Yerin dolmuyor senin körpe kuzum
Resmine bakarım uzun uzun
Günbegün katlanıyor acım sızım
Kara kuzum diye yanar ağlarım

Bir kuş gibi uçtun nereye gittin
Ananı babanı koydun öksüz yetim
Evini barkını niye terk ettin
Kara kuzum diye sızlar ağlarım

Gözlerimin yaşıyla mezarını sularım
Senin yerine kor öper koklarım
Derin uykulara daldın beni duymazsın
Kara kuzum diye yanar sızlarım

İsyani bu yara kabuk tutmuyor
İlaç melhem hiç kar etmiyor
Evlat acısı dinmek bilmiyor
Kara kuzum diye yanar ağlarım