İyi Dinle Ey Oğul

İyi Dinle Ey Oğul

Bir zamanlar ülkemde garip bir tür yaşarmış
Türe göre kendisi, pir-ü pakmış, ap akmış
Aslı zifir aslı kir, katran hafif kalırmış
İkna etmiş safları, baş olmayı başarmış

O zaman da insanım, Kitap ne der bakmazmış
Kılmaz imiş beş vakit, oruç da pek tutmazmış
Kendisince Müslüman, kendisince dindarmış
Yapanları baş tacı, hepten ermiş sanırmış

İnce sırrı keşfeden, bu tür, işe uyanmış
Takmak için peşine, dindar gibi boyanmış
Davul zurna tellalla, en ön safa dayanmış
Şirke düşen Mü’min’in hali akla ziyanmış

Doğru dine sinsice, açılmış gizli savaş
Ilıtılmış önce din, usulca yavaş yavaş
Helal diye sunulmuş, haram lokma haram aş
Ayet ters yüz edilmiş, çokluk hemen inanmış

Sulu gözmüş ekseri, olur olmaz ağlarmış
Geldiğinde işine, sebil misal çağlarmış
Yiğit düşse gık demez, İte yürek dağlarmış
Çok yumuşak çok yavşak, safı iyi bağlarmış

Dedik ya ey oğulum, buymuş işte ahvali
Memleket insanının, hal-i pür-ü melali
Uyarsa da Allah’ı, taptığı Zül Celal’i
Hiç akletmez düşünmez, peşlerinden koşarmış

Mehmet Ayhan Günaydın
17 Ocak 2013
Ankara