İyi bak bana kadın Şiiri - Yazar Murat Şair

İYİ BAK BANA KADIN

İyi bak bana kadın
Yılların hançeri hala sırtımda Duruyor
Gözlerimde biriken geceler
Kimseye açılmadı senden başka
Bana dokunduğunda
Kırılmış bir kalbin içi bile donar

Ben sana yürürken
Yağmurlar bile yol vermeyi Öğrenir
Adını andığım an
Öfkemi susturan tek bir sessizlik Olursun
Kaderin tokadını yediğim her Yerde
Senin nefesin kaldırır beni

İyi bak bana kadın
Çünkü kalbim ateşle dövülmüş bir Demir gibi
Yalnız senin ellerinde şekil alıyor
Başkasına kapanan kapılar
Sana açıldığında yumuşar
Benim sert yanlarım
Senin omzunda söner

Yaralarıma gel
Korkma ısırmazlar seni
Hepsi savaşın iziydi
Hepsi sen dokununca unutan
bir Hatıra
Ben acıyı yıllarca içimde taşıdım

İyi bak bana kadın
Zamanın karanlığı çoğu insanı Yutar
Ama seni düşününce ben dik Dururum
Öfkemden korkan çok oldu
Ama ateşimi sen sevdin
Şimdi Bir bakışınla
Dünyaya meydan okuyacak Gücüm oluyor

Ve bil ki
Ben eksiklerimle bile sana Yakışıyorum
Sen gözlerime her baktığında
Hayat yeniden toparlanıyor beni
İçimde Ne kadar sertsem
O kadar derin severim ben
Sen yeter ki
İyi bak bana kadın

Yazar Murat şair