İnsanlık Şiiri - Hacı İbrahim Sağır

İNSAN/LIK

Ateş olsa cürmün yakar, an gelir kül olur gider.
İnsan niye arar çıkar, insana kul olur gider.

Kendine saygı duymayan, adam yerine koymayan,
Boyundurukla yaşayan, bedende kol olur gider.

Kiminin leş var aşında, köprü arar her işinde,
Dolanan onun peşinde, köprüye yol olur gider.

N'olacak dersin halim, hayat işte ölüm, kalım,
Mazlum bu günlerde zalim ellerde zül olur gider.

Kanlansın ister hep bitin, bir yola düşer ki; çetin,
Her geçene havlar itin, yanında döl olur gider.

Bitirir insanı kibir, caiz ise eğer tabir,
İçi çürümüş kuru bir, ağaçta dal olur gider.

Keşke insan öne baksa, kendi için yürek yaksa,
Yaşlar, gün gelince yoksa, gözünde sel olur gider.

Ayağına değse taşlar, insan başkasını suçlar,
İşte böyle yürür işler, insanlık yel olur gider.

Hacı İbrahim SAĞIR
23 Haziran 2016