İlkbahar 2 Şiiri - Mehmet Cıngır

İlkbahar geldi; açtı gonca güller,sümbüller…
Aşk tazeledi kınalı kekikler,bülbüller…
Taze bir güneş doğuyor açık penceremden,
Mutluluk türküleri söylüyorum içimden.

Güzel olur kötü günler aklıma gelmese!
Ne güzel olur bir de bunu kuşlar bilmese!
Cik cik! Kuş sesleri birbirine karışıyor.
Tomurcuklar birbiriyle nasıl yarışıyor?

Kırda neşe içinde otluyor keçi koyun,
Yürek vuruşu duyuluyor sarı tohumun.
Bir görünüp bir kayboluyor kızıl yıldızlar,
Yıldızlarla saklambaç oynuyor serin rüzgâr.
Gelincikler dalga dalga bir kırmızı deniz,
Sabah güneş vurunca kamaşır gözleriniz.
Sona eriyor doğanın derin kış uykusu,
İçimde kır çiçeklerinin baygın kokusu.

Eridi de yüce dağların karı eridi,
Akıp çağlayarak düz ovaya yürüdü.
Doğada baş döndürücü, hızlı bir hareket,
Boy attı ekinler; tarlalarda hep, bereket.

İlkbaharda doğuruyor ağaçlar kendini,
Irmaklar, dereler coşup yıkıyor bendini.
Çatlasın güneşi koklayınca sarı tohum;
Fakat susuz çatlamasın insanlık Allah’ım!