Şu kenar mahallede birgün sabaha karşı,
Çıktım yola evimden istikametim çarşı.
Karanlıklar önümde yürümeme manidar,
Sabah namazına da yetişmeye zaman var.
Ağır ağır geçerken sonunu çıkmaz yolun,
Dar sokağın lambası, ışığı fersiz, solgun.
Ben hüzünlü şarkıları severim.
Yazılı güfteler gibi yaşanır kaderim.
Notalarda canlanır sevinç ve kederlerim.
Ben hep hüzünlü şarkıları dinler,
Ve o şarkılardaki hüznü severim.
Puslu gece ardından uyanırken şafaklar,
Çaldı kösler, davullar, ufka çıktı sancaklar.
Hücum emri verildi ak tolgalı beylere,
Gazilikle şehadet taht kurdu gönüllere.
Kim çakmış beynime şu paslı mıhı,
Çeksem acı verir, bıraksam sancı.
Yüreğim bi-çare, özler sabahı.
Mahşerde felahım yok mu be Hancı.
Yürüyendik, konar olduk.
Isıtandık, donar olduk.
Tatlı söze, kanar olduk,
Bilmem hata hangimizin?
Postu sermişiz serine
Bir dostluğu kıskanıp da bozanlar,
Şimdi hoştur, gönülleri hoş ola.
Bir gönül ehline mezar kazanlar,
Şimdi hoştur, gönülleri hoş ola.
İfsat edip araları açanlar,
Gül deyince diken gelir aklıma.
Gül deyince sanki güler mi yürek.
Gül deyince, sarıldım ashabına,
Gülle yandı, gülle söner bu yürek.
Gül deyince, güzelliktir ayarım.
-
Afet Kırat
Tüm Yorumlararkadaşımız iyi bir hece şairidir. genellikle okuduğum şiirlerinden bu kanaata vardım. sadece iki aydır kendisinden haberim olmasına rağmen başarılı şairler arasına girmiştir benim için. kendisine yazım hayatında başarılar dilerim.