Hür Tahta Esir Mevta Şiiri - Eren Altay

iniyordum koşarak
çatlayan kafesimin dibine
ağlayan
korkak bir çocuğun evine
mumla dalıverdim
göğsümdeki yangına
çıra olan
kuru dal bendim
ve ardımda
ağaçlar aynalandı
amaçlar yağmalandı
katlimi sayan
sayaçlar yasaklandı

tozlu bir sayfaya
düşüverdim ellerimden
kaybettim
sabırla yarışa girmeden
koşarken düştüğüm yolda
nefesimle kaldık yaya
ferah bir yere varmaya
niyet ettim
sonra
kazanlarda fokurdadım
tepelerde çukurdadım
niye tektim
kabullendim, sormadım