Havalı Kız Şiiri - Batur Nafiz Tançağlar

Yeter artık, git yerinde rahat dur.
Kır o dizlerini, evinde otur.
Örgü ör, iş işle, çeyiz hazırla,
Hayırlı bir yuva için hayal kur.

Boşa kurma, gerçekleşmez o düşün.
Hayat hep böyle gider mi, bir düşün.
Önüne gelen erkeğe bakarsın,
Söyle, sen de hiç kalmadı mı küşüm? ..

11 Kasım 2009 - B.Evler/İst.

O kalkmış burnun gösteriyor Kaf’ı…
Tam bu halinle yapıyorsun gafı…
Ya kinli ya kem gözlere düşersen,
Bil ki; ettiklerinin olmaz affı…

21 Nisan 2010 - B.Evler İst.

Peşinden koşan azalırsa her gün,
Silkinir, kendine gelirsin bir gün…
Bakarsın, eski itibarın gitmiş,
Anlarsın o vakit, “hayatın sürgün…”

Ne oldu, göklere mi erdi başın?
Say bakalım, kaçlara geldi yaşın?
Saçların mı dökülüyor, bit mi var?
Yoksa uyuz mu oldun? İyi kaşın…

Bir gün geçer zamanın, iner havan.
Artık kurulmaz olur, sözde yuvan…
Yok eski güzellik, yaşta gidiyor,
Şimdi sorarım sana “hani davan? ”

Baharın, yazın bir gün döner kışa.
Kimse tamah etmez, gözdeki yaşa…
Ya ot, ya it gelir çalar kapını,
Başın eğer gidersin, paşa paşa…

11 Kasım 2009 - K Sinan/B.Evler/İst.