Hasretin Acısı Şiiri - Ölüler Konuşmaz

Bu gecede nokta pusudayım,
Karlı dağların eteklerinde,
Üzerime karlar yağarken,
Rüzgâr meşenin yaprakları arasında
Hasret türküleri fısıldıyor kulaklarıma.

Gözlerim dalıyor uzaklara,
Bense üşüyorum titriyorum sensizlikten,
Buz gibi ıslak kayaların arkasında,
Ölmeyi öldürmeyi beklerken.

Kar taneleri hasretimi,
Bir bir yüzüme vuruyor,
Hava inadına soğuk ve ayaz,
Dudaklarımda bir hasret türküsü,
Tamda yüreğimin bam teli kopmuşken.

Göz kapaklarım kapanıyor,
Soğuktan mı uykusuzluktan mı bilinmez ama,
Düşümde sen varsın,
Seninle konuşuyor dizlerinde yatıyorum.

Silah sesiyle uyanıyorum,
Daldığım sensizliğin uykusundan,
Göğsümde bir sızı ve kanla,
Hiç gözümü kırpmadan,
Basıyorum ölüm kusan silahın tetiğine.

Yaramdan akan kanım,
Buz gibi ıslak botumun içine dolarken,
Şarjörümdeki mermileri bir bir atıyorum,
Hasretin acısını çıkarırcasına.