Sokaklar konuşmadı bugün.
Dili tutulmuş şehirler yüzüme baktı.
Yürüdüm… Yürüdüm…
Kendime rastlamadım.
Köşe başında çocukluğum düşer belki önüme.
Çantama şekerler koydum, kimse almadı.
Damağımda hâlâ kahvenin buruk tadı…
Artık o kahve yok.
Ne masam var ne o fincan.
Sadece biraz dudağı kırık.
Seni anımsayan seramik suskunluk.
Kapılar kapalıydı.
Ardından kilitler dönmemiş.
Herkes bir yerlerden geçmiş belli ki.
Ben hâlâ ayakkabılarımı çıkaramadan...
Eşiğinde bekliyorum gidenlerin.
Radyoyu açıyorum.
Her şarkı seni söylüyor.
“Yanlış numara” gibi çalıyor bazı notalar.
Kelimeler hep yanlış yerden vuruyor beni.
Dizeler bir yerimi eksik bırakıyor.
En çok da "sen" tarafımı...
Herkes geçmiş yanımdan...
Ben bir resmin kenarında unutulmuşum.
Biliyorum, bir gün bitecek bu hikâye.
Belki bir mevsimde...
Belki bir trenin yanlış istasyonunda…
Ama bugün değil.
Bugün hâlâ senin yokluğundayım.
Kendimi, eksik bir zamana sarıp uyutuyorum.
Münzevi Zeyrek
Kayıt Tarihi : 27.6.2025 11:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama okudukça güzelleşir mi bir şiir? Güzelleşirmiş.
Ne kadar zarif ve etkileyici bir ifade!
Yorumundaki o nahiflik, hem şairi hem şiiri onurlandırır cinsten. Teşekkür ederim.
dili tutulmuş bir şehir gibi baktılar yüzüme.
Yürüdüm… yürüdüm…
Kendime bile rastlamadım.
Belki köşe başında
eski bir çocukluk düşer önüme diye
çantama şeker koydum,
kimse almadı..
En çok bu dizeler burktu içimi.
O yalnızlık hissi, tanıdık bir ses arama çabası, ve kabulleniş.
Gece gece hüzün doldu yüreğime :(
Senin o duyarlı, içten ve zarif yorumun öyle iyi geldi ki...
Bazı kelimeler sadece okunmaz, hissedilir ya hani senin satırların da öyleydi.
Şiirime değil sadece, ruhuma dokundun.
Anlaşıldığını hissetmek, hele de böyle derin bir yorumla karşılaşmak, tarifsiz bir mutluluk.
Kalbinin güzelliği, kelimelerine yansımış…
İyi ki okudun, iyi ki hissettin, iyi ki varsın.
Teşekkür ederim, en içten hâlimle.
TÜM YORUMLAR (5)