Güz Güllerim Şiiri - Ahmet Ihsan Arac

Güz güllerim
Siz müsterih olun
Geceye dönse de günüm.
Kararsa da arkam ve önüm
Kırılsa da kanadım kanasa da kalbim
Tükense de ümide yolum
Güz güllerim siz müsterih olun
Ve yeter ki güz güllerim siz gülün
Ben ağlarım sessiz sessiz
Ben ölürüm sizin için
Sizin adınıza kimsesiz
Yeter ki siz hüzünsüz olun
Yeter ki siz gülün

Güz güllerim
Kıramaz kırağılar kır çiçeklerinin
Bahara dair ümitlerini
Hazanlar eksilir eskimez köklerde
Ümide kalkmış kir dileklerinde
Vuslatlar, firaklar ve yelkovanlar
Şiirsel döngüsü kir saçlı zamanın
Güz gülleri açmazdı
Korksaydı ayaz rüzgârlarında kışların
Kar tanelerinin öptüğü buğulu bakışların
Eritmezdi buzullarını kırlarda zamanın

Güz güllerim
Yeşerme zamanı bu zaman
Savaşma zamanı vermeden eman
Uçsuz bucaksız renk tonlarında
Tuvaller çizmeli alıntı gökkuşağından
Ökçesine çok gürültülü şimşeklerin
Ve yanaklarına
Yakan yağmurların taşıdığı yıldırımların

Güz güllerim
Yaprakların bir bir savrulduğu güz rüzgârlarında
Size açmak düşmüş
Sığınırken kahveye ve griye yeşilin her tonu
Size gökkuşağına koşmak düşmüş
Güz güllerim
Göz önlerim
Sizin yokluğunuzda
Yadınıza zamanı demlerim
Yudum yudum nefes nefes
Her ani bir kafes
Ve içinde bir bülbül size tutsak
Sessizliğin hüznünü içer satırlara şakıyarak
Sizsizliğin hüznünü içer satırlara şakıyarak