Bir seher vakti kondu bülbül gülün dalına,
Neşeli şarkılar söylüyordu derinden gül,
Kavuşmuştu bülbül ateş kızılı gülüne
Yıl iki bin mevsim sonbahar,aylardan eylül.
Âşık oldu kırmızı gül bülbülün sesine,
Kim demiş zülmetti gül divane bülbüle
Öpünce bülbülü dikeni battı göğsüne.
Aşkın ateşinden ikisi de döndü küle.
Seher vakti görünce bülbül sevdiği gülü,
Titrer yüreği rüzgârda kalmış yaprak gibi.
Yoktur sevdiğinin yokluğuna tahammülü,
Özler yârini yağmura hasret toprak gibi.
Âşık bülbül sevmek ister,nazlı gül sevilmek,
Kim demiş bülbül güle,gül bülbüle olmaz yâr.
Budur öpüşlerden fışkıran ateşle kavrulmak,
Aşk olunca zemheride bile olur bahar.
Kayıt Tarihi : 27.1.2021 18:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!