Gençlik ve Kocalık Şiiri - Mehmet Cıngır

Akıp gitti şu benim gençliğim nehir gibi
Rengi değişti hayatın,sular zehir gibi.
Ey gençlik bakma yüzüme uzaktan nur gibi!
İşte geldin işte geçtin sağnak yağmur gibi.

Gençlik,kükremiş sel gibidir;yıkar bendini,
Ağaç degil ki,her bahar doğutsun kendini.
İnsana gençlikten başka dost var mı ki?
Dönmez geri yüksekten akan çağlayan gibi.

O an durdu mekan,geçti gençliğim yel gibi,
Uçup gitti yorgun kafesinden hayal gibi.
Hayatta bir defa gelir gençlik denen bahar,
Alıp götürür onu da bir kanatlı rüzgâr.

Şu kocalık,kapıya bağlanacak kelp değil,
Ey genç!Yaşl'lık gelmeden gençliğin kıymetin bil.
Gençliğim!Öyle masum bir yanılgıydın ki sen,
Gençlerin uğruna harcadım gençliğimi ben.