Geldik Oyalandık Gidiyoruz

“Her canlı ölümü tadacaktır.”
Hüküm kesin ve herkesin başında;
Açılınca dünya kafesi
Bir anda uçar kuş
Duyulur ölümün çıtırdayan sesi
Ve verir kalbim son nefesi…
Ruhum bir uykuya dalar,derin
Akarken yaşı seven gözlerin.
Ölümün kolları sıkıyor boğazımı
Kelime-şahadete alıştırmalıyım ağzımı.
İşte ölüm bir andır
O anda bu andır.
Ne erken ne geç
Tam zamandır.

Yunus Emre büyük şair
Bakın ne diyor ölüme dair:
“Mal sahibi mülk sahibi
Hani bunun ilk sahibi
Mal da yalan mülk de yalan
Gel biraz da sen oyalan.”
Geldik
Oyalandık
Gidiyoruz…
Fakat nerede,ne zaman nasıl,kaç yaşında?
Ölüm gezinir içimizde bir andır
Musallaya gelebilen sultandır
Bu dünyanın sonu boştur,bazen hoş
Kimi yuvarlanır boşluğa
Kimi kavuşur hoşluğa…

Ölüm bir nefes
Dünya bir kafes…

“ ‘Baki’ kalan bu kubbede bir hoş sadâ imiş.”