Garip Şiiri - Mehmet Cıngır

Geldim geleli şu yalan dünyaya,
Niçin ben olurum her gün muzdarip?
Sorun beni tanıyan her aynaya,
Var mı dünyada benim gibi garip?

Ak düştü hem kışıma hem yazıma,
Razıyım dostlar ben alın yazıma,
Deyin ey hem oğluma hem kızıma!
Var mı dünyada benim gibi garip?

Garibim ben gelmez bana hediye,
Konuşurlar bir garip öldü diye,
Kaldırsın cenazemi belediye,
Var mı dünyada benim gibi garip?

Almazlar seni misafirhaneler,
Garibe ilaç vermez eczaneler,
Zengin-fakir ayrılır cenazeler,
Var mı dünyada benim gibi garip?

Garip diye selâ vermez hocalar
Gelmez cenazene zengin hacılar,
Ey anne,baba, abla ve bacılar!
Var mı dünyada benim gibi garip

Garip diye bakmazlar göz yaşına
Bir yarımca hoca gelir başına,
“Bir garip” yazdırır mezar taşına,
Var mı dünyada benim gibi garip?

Garip diye kimse bilmez huyumu,
Garip diye ısıtmazlar suyumu,
Garip diye tam kazmazlar kuyumu,
Var mı dünyada benim gibi garip?

“ Dünyadan bir garip geçti” desinler
“Acı sudan bir tas içti” desinler,
“Bir kere gülmeden göçtü” desinler
Var mı dünyada benim gibi garip?

Kabrimi ıssız bir yere kazsınlar,
Ne beni ne toprağımı üzsünler,
Taşına burdan bir dörtlük yazsınlar,
Var mı dünyada benim gibi garip?

Mehmet Hoca Hak’ka döner yüzünü,
Budaktan sakınmaz asla gözünü,
Gariptir, dinleyen olmaz sözünü,
Var mı dünyada benim gibi garip?