Garabet Dünyanın Öksüz ve Yetim Savaşı

Dolaşıyor hayaleti yüzyıllık yalnızlığın
Kaf dağının üstünde.
Toz kalkıyor asfalt yollardan,
Açıyor üşüyen bir çocuğun üstündeki örtüyü.
Zift kokuyor bu savaş,
Sarıyor tabakasını bir tutam tütünün
Ve cayır cayır yakıyor içini.

Bu benim savaşım değil, diyor bir çocuk!
Kafası dumanlı,
Gökyüzü bulut bulut.

Özgürlüğe uçun kuşlar,
Ardımızda sıra dağlar var.
Yola dizilmiş sıra sıra kadınlar,
Sıra sıra acı, sıra sıra açlık.

Bu benim savaşım değil, diyor bir kadın!
Kalbinde bir sancı,
Kucağı öbek öbek umut.

Çapulcu şimdi tüm sevdalar,
Talan ediyor yuvasız kalmış umutları.
Sırça köşklerde yaşam devam ediyor;
Garabet dünyanın, semavi dinleri!

Bu benim savaşım değil, diyor bir adam!
Elinde bir ölüm,
Ardında bir ölümcük.

Bu bizim savaşımız değil, diye haykırıyor bütün ağızlar,
Torba değil ki bu, büzesiniz!