Esme hayat hoyrat hoyrat

Rüzgar önden önden es
arkaya savur saçlarımı
arkadan esme

derdin ne senin yüzüme söyle

yürüyüşe çıktım sözüm ona
sözüm sana
sözüm bana

Gelincikler taşların arsından uzatmış başını
al bayrak misali
kuşlara kuş ekmeği
ilk ağızda baharın sunumu

her yer taş beton
nerede o cömert doğa
sokaklar sakin deniz durgun
çocuklar okulda

kıpırtısız sessiz manzara
önden es
önden es rüzgar saçlarımı tara

dünün tadı yok
yok bu günün tadı da
asıldığı duvardan bir kenara atılmış
teli kırık ut gibi
paramparça geceden kalma düş
neşeye kilit vurulmuş edilmiş iğdiş

her şey yalanımsı
her şey kandırmaca
her şey karmaşa

düşmemiş henüz denize karpuz
ne ham
ne de kes me ce
her şey sahte her şey düzmece

Gelincikler taşların arasından uzatmış başlarını cılız

bahardan çok kışa benzer
kuzguni bir umutsuzluk

asıldığı duvardan bir kenara atılmış
kırık telli ut gibi

dudaklarım mor kara dut gibi
yırtarsa karanlığı yırtar bir yeni güneş
belki umut gibi

Yüksel Nimet Apel