Efendim!
Senden başka kimseye, diyemedim demedim,
Senden başka kimseye, ben efendim demedim.
Yalnız sana Efendim, deyip de boyun eğdim
Efendim derken sana, yaprak misal titredim.
Her hücremde hissedip, böyle içten samimi
Yalnız sana Efendim, dedim Ey Hak Habibi
Ey Allah’ın Resulü, Ey ki benim Efendim
Ey Rahman’ın Rahmeti, İki cihan serverim.
Öylesine büyük ki, Allah katında yerin
Alemleri Yaratan, Sana HABİBİM desin!
Bilemedim başka şey, gelip geçen hayatta
Bir tek şeyi öğrendim, yalnız fani dünyada
Sevgi nedir öğrendim, Aşk ne demek bilirim
Sevgilinin Gönülde, yeri nedir bilirim.
Düşündükçe dalarım, bulgur bulgur gözde yaş
Bulduğumdan Sarhoşum,gezerim ayyaş, ayyaş!
Aşktan başka sermayem, yok başkaca amelim
Eder misin bana da, Sen Şefaat EFENDİM! ! !
M. Ayhan Günaydın
2 Ağustos 2008
Ankara
Kayıt Tarihi : 8.7.2010 15:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!