Doğdu Şiiri - Gülhan Özkara

Doğdu diye seviniyorsun
Oğluna kızına değil mi
Sen sevin yine ama unutma
Bu dünya insana verdiği gençliği
Alel acele geri alır
İnsan tam yirmi altı yaşında
Kuvvetinin zirvesinde olur
Bundan sonra artık herşey tedricen
Zeval bulur
Çimentoları üst üste koyup
Kaldıran kudretin uçmaya başlar
Yani hadi deyince yüz kiloyu
Kaldıramaz olursun
Eğer dişlerini temizlemiyorsan
Avurtlarındaki artıklar
Dişlerini çürütür
Sırayla çektirmeye başlarsın
Köprü möprü derken
Eğer hala hayatta isen
Damakla tanışırsın
Yani komple diş
Firavununki gibi
Zifir gibi saçlarına
Yakıştıramazsın aklığı
Ama traş olurken
Önüne dökülür orta yaşlarda
Davar kılına benzeyen
Siyahlı beyazlı saçların
Sonraları ise pamuğa döner
İçinde hiç karası kalmamacasına
Bıyığın ve kaşın da
Ayniyle öyle olur
Bir gün gelir
Çocuklarını düşünmeyi öğrenirsin
Ekmeğinden aşından başka
Duyguları olduğunu hani
Ürperirsin bazen
Hayatın zor dönemeçlerinde
Ayakta kalabilirler mi diye
Mutsuzlukları da aklına gelir
Başka şeyler de
Allah'a tevekkül edersin
Ben üniversiteyi bitirdim de ne oldu
Sadece delirdim dersin
Okumak düşer gözünden
Çünkü inşaatlarda çalışan
Ameleler bile en az
Senin kadar kazanıyorlar
Okumakmış falan filan
Pöh
Şimdiki aklım olsa gider
Bir zanaatkar olurdum
Böyle memlekette
Böyle öğretmen olmanın
Anasını avradını
2013 Ocak