Avunmuyor bu deli divane gönlüm,
Ne siyah beyaz resminle,
Nede hasret kaldığım,
Telefonun ucundaki sesinle,
Avutamıyorum bu deliyi.
Mahkûm ettin beni sensizliğe,
Şimdi yasakladın sessini de,
Her gece prangalar eskitiyorum,
Avutamıyorum bu deliyi,
Her gece sensizliğin mahkûmuyum,
Zincirlere vuruyorum gözyaşlarımı,
Kelepçeler takıyorum kollarına ama
Yinede avutamıyorum bu deliyi.
Hasret kalmışken sana,
Ne prangalar nede zincirler,
Zap de demiyor bu deliyi,
Avutamıyorum bu deli divaneyi.
Kayıt Tarihi : 16.1.2007 16:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zincirlere vuruyorum gözyaşlarımı,
Kelepçeler takıyorum kollarına ama
Yinede avutamıyorum bu deliyi.
Kelepçelerle, zincirlerle uğraşmayın. Serbest bırakın gözyaşlarınızı, sel olsunlar karışsınlar denizlere. Hayat kısa, aşkınıza sahip çıkın, deli gönlünüzü avutma yolunu değil mutlu etme yollarını arayın. Şiiriniz çok güzel olmuş, tebrikler.
Saygılar
TÜM YORUMLAR (4)