Oyandı...
Gözünü açdı,
Başının üstünde yırğalanan kendiri gördü.
Heç heyecanlanmadı,
Ölüme çoxdan alışmışdı...
Amma “bes arxada qalanlar nece? ! ”
Düşündü, düşündü...
Elinden ne gelirdi ki? !
“Günah”larını saldı yadına:
-“Millet sevgisi”,
”Azad yaşamaq hevesi...”
Ve daha neler, neler...
İyirmibeş illik heyatını xatırladı...
Sevinç nedir bilmemişdi heç,
Kedere yaşıl işıq yanmışdı hemişe...
Kiçikken vetenini almışdılar elinden,
Etrafına baxdı, bir ses yox idi...
Yene xeyala daldı...
“Vetenini satıb bura niye gelmisen? ! ”
Diksindi...
Bu öldüren sözler...
Rengi ağardı...
Heyata nifreti vardı,
Kendire baxdı, kendirden qan axırdı...
Üreyi yerinden çıxırdı...
Evvelki ölümlerini düşündü...
Qebirlerine yazılanları yada saldı...
Ölüm tarixi-26.02.1992,
Ölüm tarixi-08.05.1992,
Ölüm tarixi-18.05.1992,
Ölüm tarixi-23.07.1993...
Eyildi, eyildi...
Bu hamısı deyildi...
Yene etrafa baxdı,
Her teref sessiz,
Sevindi...
Kimse görmeyecekdi ölümünü,
Evvelkiler kimi...
“Bu defe hemişelik gedirem” demek istedi,
Ağzı açılmadı...
Elini qaldırıb Tanrıya sitem etmek istedi,
Qolları qalxmadı...
Son ümidi olan kendire baxdı,
Kendir uzaqlaşmışdı...
“Bes men nece ölecem” deye düşündü,
Cavabı kendir qeder uzaq idi...
Düşündü, düşündü...
Donuq bir tebessüm yarandı üzünde,
O, artıq ölmüşdü...
Amma “Get! ” deye bir ses duydu,
Demek növbeti ölümler qabaqdaydı...
Kayıt Tarihi : 6.8.2007 12:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ehvalı yaxşıydı.Şerefe sağlıq deyirdi.Amma bir zaman can veren ses indi öldürürdü...Dişi bağırsağını kesirdi.Döze bilmirdi.Şikeste kelmeyi-şehadet kimi keyidirdi.Qerara geldi. Qalxdı.Kibrite el atdı.Utandıran xatireleri boğmaq istedi tüstüyle.Üreyinde üsyan oyanmışdı. Bacarmadı. Uzaqlaşmaq istedi.Getdi, getdi...Qaranlıq gecede gizlenmek üçün axtardı.Qebristanlıq tapdı.Bir qebre yaxınlaşdı.Qucaqladı.”Ana, yanına gelirem” dedi.Ruhu bedenden qaçmaq istedi. Bu anası deyildi.Üreyi soyudu.Elleri üzüldü.Qebrden qaçdı.Yıxıldı.Qanı axdı.Baxdı.Qanı qaranlıq renginde.Duruxdu.Teeccüblendi.”Günahkaram” düşündü.Göylere el açdı.Günahları üçün yağış istedi.Yağmağa başladı.Yağışı qucaqladı.İçdi.Qan dadırdı.Ovcuna baxdı.Qan içmişdi.Gözleri qaraldı.Yorulmuşdu.Düşündü.”Bu günüm dünenime eyilir, demek sabahım...”.Taqetsizdi.Yaşamaq üçün ölmek isteyirdi.Özünden asılı deyildi...Şikesteni xatırladı.Ömrünün 15 iline ağlayan şikesteni. “Dözümlü”lüyü yadına düşdü.Eyildi.Bu damğanı şeref bilmişdi şikesteyedek.15 ilin günahkarını tapmışdı.Qisas almalıydı.Qebristanlıqdan uzaqlaşdı.Qebir qazdı.Qebre atıldı.”Diri-diri”? ! .15 il öyrenmişdi bunu.Günahlarını soyundu.Uzandı.Diksindi.Ağlayan vardı.”Meni kim görür ki? ” “Torpaq! ”Ayağa qalxdı.Günahlarını geydi.Qebrden çıxdı.”Bu damğayla torpağa da lazım deyilem”...Şikeste sesi gelirdi yene.Uzaqlardan bu defe.Üreyi sese qaçmaq isteyirdi.Damğasını silmek üçün...
Yelim, xoş gəldin, xoş gəldin.
Gəlmisən, qoy qəm-sevinci
Bölüm, xoş gəldin, xoş gəldin.
Qəm biçənlər sevda Əkir,
Kim nə çəkir Niyə çəkir
Nədən ruhum göyə çəkir
Bilim, xoş geldin, xoş gəldin.
Könül, daha özünə ar,
Hara çönsən, aynlıq ar.
Yıxdı bizi ayrılıqlar,
Gülüm xoş gəldin, xoş gəldin.
Ocaq daşı tərsə çönən,
Tərsə çönüb sonra sönən,
Qayıdıb özünə dönən,
Elim, xoş gəldin, xoş gəldin.
Vaxtında gəlmir gözlənən,
Dərdimdir belə sözlənən.
İçində qor közlənən
Gülüm, xoş gəldin, xoş gəldin.
Dərdimi dil-dil ötməyə,
Sözə bəndəlik etməyə,
Arıb tanrıya yetməyə,
Dilim, xoş gəldin, xoş gəldin.
Gözlərimə Baxa-baxa,
Məndən ömür qoparmağa,
Son mənzilə aparmağa,
İlim, xoş gəldin, xoş gəldin.
Alçaq da sən, uca da sən,
Cavan da sen, qoca da sən,
Sən hər şeydən ucadasan,
Ölüm, xoş geldin, xoş gəldin!
Rusdem Behrudi
TÜM YORUMLAR (11)