Dağlar bana dert degil

Dağlar bana dert değil.
Beni yakan sensin cano,can
Gözlerinin karasına,
Özlemlerin cefasına.
Yürek yakan sensin.
Ben senin boynun bükük lü güne;
Zağros daglarını fet etsemde
Beni yakan yıkan hala sensin...
Hasret kaldım sesine, buğulu bakışına..
Aradım seni dağbaşların da kırlardaki çiçeklerde.
Dağlar bana dert değil
Bendeki bu özlem bu hasret bitemedikten sonra
Gece çöktüğün de zifiri karanlıkta puslu hava başlar.
Puşt un nerden geleceğini seni nasıl yeneceğini kestiremezsin.
İşte benim sancım seninle başlar gün aydınlanınca;
Güneşin ılık sıcaklığı dağları ovayı sarmaya başladığında.
Derinden bir nefes alarak gökyüzündeki o renk atmosferinde;
Sen varsın cano; Seni görürüm hüzünlü gözlerini.
Çatlamış dudaklarını.
Yüzündeki masumiyeti.
Dağlar bana dert değil cano
Sendeki hasret özlemlerim bitmedikten sonra.
Bilir misin?
Dağların kışı ve geceleri çok güzel olur.
Tıpkı senin gözlerindeki ışık gibi.
Bir yerlerde bir keklik sesi duyarsın.ardından.
Ateşböceklerinin sesleri.ve tüm doğadaki canlıların seslerinin karışımı;
Bana senden olan uzaklığımı daha çok hatırlatır.
Bir bakarım gözlerimin önündesin.
Uzatmışsın bana kollarını açıp ellerini,
Bağrına sokulmak isterim cano
Aniden yanan ateşin önünde üşüdügümü hisederim.
Ama bakarım sen yoksun.
Dağlar bana dert değil cano
Bu bende ki özlem hasret olmazsa..