Bizim Sevdamız Ayrı Tellerde Çalınmış

Neresinden başlasam Ki,

Çocukluk nöbetimizdi gelip geçti
Her insan gibi bende doğarken ağlamışım,
Ekmeğe salça sürüp, derelerde oynamışım.
Bisiklet almak için, beş gece yatmamışım
Çelik çömlek, beştaş oyun derken, hiç para saymamışım..
Benimde annem babam kardeşlerim vardı
Yoksulluğun kol gezdiği şehir hayatından uzak.
Üzeri toz tutmuş, gizli bir sandığa benzer çocukluğum.
Açılsın dedikçe, kıramadım o çemberi.
Sırtında gezdirsen, üstün başın tozlanır.
Yanında gezdirsen, horlanırdın..

Diyelim ki, ?
Ben bir nehir oldum sen de, kum ?
Ben akıp denize ulaşsam, sefa sürsem
Sen de kara dut ağacının altında, kum olmaya razı olsan.
Sonra da güz değdirince elini, uçuşan yaprak görürsün havada.
Hatırım olsun diye, hesap sorma
Ya, bir rüzgarda sürüklenmiştir.
Ya da, bir kuş kanadında gelmiştir sana..

Aslında bizim sevdamız, fakirin gömlek yakasına benzer.
Neresinden kıvırırsan kıvır, kiri yüzünde durur..

Biz seninle aynı iklimde büyümedik ki,
Sen baharı belerken
Ben gazele meftundum.
Sen ağlarken, anne dedin
Ben ana
Sen kuzusu oldun
Ben kölesi.

Biz seninle yağan yağmurda bile, eşit ıslanmadık ki,
Sen yağmurdan kaçıp eve sığındın
Ben damlayan evde, ıslanmaya devam ettim.
Sen pembe giyerdin
Ben bulduğumu
Sen burnunu mendile sildin.
Ben koluma sürdüm..

Biz ikimiz bu dünyanın, iki ayrı insanları doğmuşuz..
Sen rüzgara toz olup, gece gündüz eserdin..
Ben çöle yağmur oldum, çiçekler açsın istedim.
Sen gök yüzüne bakıp, kar yağacak derdin.
Ben öğleden sonra hafif yağmurlu olacak derdim.
Sen ağlamak isterdin
Ben gülmek istedim..

Naçar büyüdüm bak
İster, hançeri vur boynuma,
İster, sarıl boynuma gidelim...