Çınlasın Tüm Çıngıraklar

Çıngırağın sesini duydun mu?
Ben hep duyuyorum.
Sinir bozucu bazen,
Bazense onsuz yapamıyorum.
Babam hastaymış, hastaneye yatmış.

Ufukta beliren güneş değil,
Başka bir şey tanımlayamadığım.
Çıngıraklarım şimdi gidin,
Yarın gelin.
Babam kötüymüş, hastane kokuları eve kadar ulaşmış.

Arada bir olurdu; gözlerim kapanmak bilmezdi.
Yine kapanmıyorlar, halbuki ne de yorgunlar.
Yatakta dönmekten boynum ağrıdı.
Acaba uyumak için neyi bekliyorlar?
Babam konuşmuyormuş kimseyle, küsmüşmüş.

İşe gidesim hiç yok, onun da bana gelesi.
Yollar ne kadar da uzak görünüyor şimdi.
Gidip de dönememek var.
En iyisi evde oturmak,
Bir iki öhö'yle patronu uyutmak.
Babamdan gelen son haber, bana kızgınmış.

Çevremdekiler hep söylerler:
Benim bir umurum yokmuş.
Çıngıraklarım nerede kaldı,
Hiç görünmediler bugün.
Babam beni reddetmiş!

Bu filmi daha önce seyretmiştim.
Adam, kadını bilmem kaçıncı kez kandırıyor
ve kadın daha önce seyrettiklerimde olduğu gibi
Yine adama kanıyor.
Babam eve bir daha dönmeyecekmiş!

Nereye gitti bu güneş!
Yine vakit doldu.
Şu güne akıl sır ermiyor.
Tepemde yirmi dört saat nöbet tutamıyor.
Babam çıldırmış, bana reddi evlat davası açmışmış!

Açsın, ne hali varsa görsün!
Benim çıngıraklarım var.
Birleşin tüm çıngıraklar!
Benim için çınlayın bu gece:
Artık babam yokmuş.