Çığlık Şiiri - Eray Yalçın

Gölgeler düşerken mezar taşlarına,
Rüyalar çürür toprağın altında.
Bir ses yankılanır boğuk, yalnız,
Ama dudaklar kapanmış, suskun, soğuk.

Ruhlar geçer eski isimlerle,
Yıldızlar söner unutulmuş gecelerde.
Bir çocuk ağlar göğün altında,
Ama ne bir iz, ne bir haber, ne bir ses.

Toprak sarar unutulmuş bedenleri,
Zaman yerde çürür, sessiz, gizli.
Ama bir gün kalkar bu topraktan,
Bir şarkı, bir isyan, bir çığlık gibi.