Ceketimdeki Kan Lekeleri

Kapanmaz deli rüzgârın
Yüreğimde açtığı yarıklar.
Bir saldırı bir bekçinin elinde eriyip gitti
İkinci saldırı hastanede bitti.
Gizleyemedi ceketimdeki kan lekelerini
Telefon kulübeleri.
Öldüm mezarlıkta ölmeden.

Başucumda mezar taşı…
Bir kadın çığlığı mezarlıkta
Bilmiyorum.
Camiye gitsem hoca beni ele verir mi?
Onu da bilmiyorum.
Ölü müyüm diri miyim?
Bilmiyorum.

Ben militan mıyım?
Onlar öyle diyorlar.
Ceketimdeki kan lekeleri
Beni ele veriyor.
Yediğim kuru simitler de
Gerçeği ortaya koyuyor.
Ben okulu sevmiyor muyum?
Okulu bundan mı terkediyorum.
Hayır.

Ben kayaya çarpsam ya da kaya bana çarpsa
Sonuç değişmiyor,olan hep bana oluyor.
Ben yumurta mıyım?
Sonuç hiç değişmedi çünkü.

Kimileri bana yeşil komünist dedi
Kimieri faşist…
Bunları bana sormayın
Ben bilemem.
Bunları stresten ve korkudan yiyemediğim
Ve çiğnenmesin diye duvarların üstüne bıraktığım
Kurumuş yarım simite sorun;
O yalan söylemez.

Sırtımda paltom var mıydı?
Bunu karın üzerine çizilmiş boydan resmime sorun.
Soğuktan korkmadığımı bilseydi deli rüzgâr
Hiç muzip muzip ıslık çalar mıydı?

En iyisi siz buları ceketimdeki kan lekelerine sorun
Çünkü en doğrusunu bu kan lekeleri bilir;
Çünkü onlar benim damarlarımdan çıkmıştır.