Can Şiiri - Necip Çibuk

Canın öyküsü canlar yakar.Can kayınbirderimin oğluydu.Altı yaşındaydı.Bir gün arkadaşları ile oynarken aniden yere düşer.Diğer arkadaşları oynamaya devam eder.Onlar çocuk ne bilirler can birdaha uyanmayacak benim kızım canın düştüğünü görünce koşar fakat oda aynı yaşlardaydı.Gidene kadar zaman geciyor.Kapıyı çalıyor canın düştüğünü haber verir.Annesi koşar canın yanına.fakat durumu ağır baygın alır yola çıkar.Yol arabaların en yoğun olduğu bir yol.Hiç bir araba gecmiyor sanki Azrail yolu kapatmış.Zaman canın aleyhine işliyor.Nihayet bir arabayı durdururlar canı hastaneye götürürler.Yoğun bakım ünitesi olmayan bir hastane.Müdahale yapılıyor. Sonra başka bir hastaneye gönderilir.Ben olayı bir kaç saat sonra duydum. Kaynımı aradım çocuğun durumunu öğrenmek içn fakat halen bir yoğun bakım ünitesi boş bir hastane bulamadıklarını söyledi.Dedim ya kader canın kaderi yazgısı bir türlü durulmayan kader.Sonrası can o günde sonra suni bir yaşama girdi.Can bazen bakardı soruyordum ona bakışlarında anlar gibi sen bu hayatı anlıyormusun başını sallardı.Sayı sayardı birde sevinirdi.İnançın ne olduğunu bilmediği halde süreler okurdu.Sanki öğretmişlerdi.Babasına çok düşkündü.Birgün bize gelmişti amcası ile amcasıda küçüktü.Sordum annenin haberi varmı bize geldiğinden yok dedi.Peki dedim bıraz kızar gibi davrandım hemen anladı yüzüme baktı. Çünkü can çok duygusaldı.Dedim can şimdi gelirken yolda arabalar senin geçmene izin verdilermi o an araba çarparsa baba üzülmezmi bunu duyunca yüzü değişti. Bir daha yalnız gelmeğeceğim dedi.Babasını üzmeyecekti.Fakat kader babasını ve sevenlerini öylesine üzdüki anlatma mümkün değil.Sonrası mı Can altı ay kadar suni bir yaşamla mücadele etti.Bazen ziyaretine giderdim. Beni görünce bir tebessüm oluşrdu yüzünde.Sonra bakıyordum hüzüne dönüşmüş o tebessüm acıda.Anlayamazdık elbette çektiği acıyı.Bu altı ay bence sabir anıştırma zamanı oldu sevenlerine çünkü o anda ölseydi.Çok acı bırakacaktı.Onun acılar sevenlerini sabır etmeğe yönlendirdi.Bir gün iş yerimdeki telefon çaldı.Can hayatını kaybetti dediler.Geldim camii de yıkanıyordu.Sonra bezi sardılar gözlerine defin işlemi tamamdı.Fakat inanın herşey karıştı hepimiz şaşırdık ne yapacağımızı bilmiyorduk.Sanki gitmiyorum der gibi zamanı oyalıyordu.Ben şimdiye kadar öyle bir olayla karşılaşmadım.Resmen gitmiyorum der gibi her birimiz bir yere koşuşuyorduk.Şaşırmiştik.Sonra pes etti mezarliğa gittik dedim ya Azrailin fendi Canı yendi. 30.07.2001