Bulantı Şiiri - Ebru Leyal

İçimden uzağım sen içimden uzak olduğundan beri..
Yitirilmiş her bir yanımı birer ağaca bağlamıştım
Her bir yanımı o ağaçlarda asılı buldum
Ağaçlara güvenmeyi durdurdum
Tarifsiz geceler yaşıyorum
Geceleri yaşayamıyorum
Allah'ın belası yalnızlık gırtlağıma çöken bir yaratık gibi
Kimi zaman uyusam sabahı kaçırıyorum hatta bazen öğlenleri
Bir kabre almışlar beni
Bunlarda günahların demişler
Ve daralıyor kabrim batıyor sanki kaburgalarım yüreğime
Öyle yollar gördüm ve öyle hezeyanlar
Nereye döneceğimi bilemedim
Kimi zaman dönüyorum Allah'a yüzümü
Utanarak,sıkılarak..
Kulum işte ulan hem günahkar hem tövbekar..
Delicesine bir ipe tutunmuştum
Ve sandım ki var benimde kanatlarım
Bir ara ipi unutmuşum
Bıraktığımda kendimi bir yokuştan aşagı bulmuşum..
Biten her sigaradan sonra varılan izmarit dahi sonlu olduğunu gösteriyorken her şeyin
Bir sonsuzluk arıyorum
Bir sonsuzluk var biliyorum
Ben o sonsuzluğu bulamıyorum