Gezdim şu alemi körü körüne
Kattım şu cihanı önüme
Ne dervişler ne hocalar
Bir çare bulamadı gönlüme
Birçok gecenin sonunda
Karanlıkta sen varsın
Dipsiz Uçurumun ucunda
Beni karanlığa çağıransın
Sen misin tek gerçek
Gözlerin doğruyu söylüyor direk
İçten içe sevmek
Sevginin ne olduğunu bilmemek
Öylece yaşayıp gitmek
Doğru varken yanlışı seçmek
Hava bir çocuk gibi yaramaz
Ne yapacağı hiç belli olmaz
Evin içinde yayılan bir ayaz
Merak etme gökyüzü ağlamaz
Havada inceden bir yağmur var
Biz ne geceler gördük
Sabah olmayı bilmeyen
Biz ne yıldızlar gördük
Geceye aşık olup gitmeyen
Uyumamı istemeyen bir şey var yatağımda
Saatler su gibi akıyor yatağımın baş ucunda
Her seferinde kesiliyor uykum yıldızların arasında
Yarım kalıyor gecem dedemin sigara kokusunda
İsmini sayıklıyorum soğuk yorganımın altında
Karanlık hükmetmiş soğuk ve boş odamda
Yağmur yağıyor dışarıda
Hüzün var her bir damlada
Karanlık bomboş bir oda
Hani sen yoksun burada
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!