Geçmiş ne derin kuyudur ki,çıkmak istesen de çıkamazsın
İnsanı hep dibine çeker.
Tıpkı beni çektiği gibi.
Bir gölge gibi gelir peşinden,bırakmaz seni.
Karşılıksız sevgi de böyle bence
Ne kadar bırakmak istesen de bırakamazsın
Hep yanında olsun istersin
Ama bilirsin ki senin asla ulaşamayacağın bir ağaç dalı
Ne zorlukla çıksan da o ağaca
Gün gelir biri devirir sandalyeni
Kırıldı dalların,devrildi basamağın
Öğrenmiş oldun ki bir daha ulaşamayacağın dala çıkmazsın..
Kapansın artık senin için bu defter
Yol al da ağaç nefes alsın….
Kayıt Tarihi : 20.1.2023 21:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!