Bu Ben,ben Değilim Şiiri - Mehmet Cıngır

Beni,bana bırkmadılar
Aldılar benden beni
Bu yüzden
Bu ben,ben değilim.

Ele veriyordu beni çantamdaki
Namlusu püsküllü,evlerin anasına
Doğrultulmuş silahım.
Ben bir terörstim buna göre
Bu yüzden terörist dediler bana…

Tertemiz ben elbisemi çıkartıp
Kirli bir ben elbisesi giydirdiler ben’ime
Ve ruhuma sarmalayıp
Attılar eski ben’imi dipsiz bir kuyuya…
Fakat ruhumun yarısının
Bende kaldığını unuttular.
Ey ben’im!
Keşke dipsiz kuyuya atılacak kadar
Dikkat çekmeseydin!
Aldanmayın dostlar bu kirli ben’e
Bu ben,ben değilim.

Eritemedi elmas ben’imi
Dipsiz kuyunun karanlığı,
Çürütemedi altın ben’imi
Kör kuyunun asitli suları.

Bir taş ustasıyım aslında ben
Taşları yontar,onlara istediğm
Şekli verir,şekillendiririm onları…
Sonra toprağa ekerim.
Bütün bakmlarını kuyumcu titizliğyle yaparım;
Onlar önce fidan,sonra ağaç olurlar ve meyveye dururlar.
İşte benim bütün suçum budur.

Ben bir teöristim.Bunun için
Pırıl pırı ben’imi atarken
Dipsiz kuyuya yargıcılar,
“La tahzen innallahe meana”
Deyip yüreklendiriyordu beni yüreğim.

“Geliyor gelmekte olan”diyor ya birileri
Mahkemeye verdim yargıcıları
Savcısı da hâkimi de aynı olan.
Geliyor an be an duruşma günü.

Geliyor an be an duruşma günü
Alacak herkes kendine ait olanı,
Verecek başkasına ait olanı.
Çünkü kara gecede kara karcanın
Ayak sesini duyan hâkimler hâkimi
Bir hâkim var o büyük mahkemede.

Çıkaracağım ben,bana giydirilen fakat
Benim olmayan karanlık ben elbisemi
O mahkemede kimseye zerre miskal
Haksızlık yapımayacak
İbrahim de Nemrut da alacak kendine ait olanı.

Tabi ki ben’im de…
Ve kavuşacağım tertemiz gerçek ben’ime
“Cevher,yere düşmekle sakıt olmaz kadr-u kıymetten”
Sözü gerçek olacak.
O gün gerçek,pir-i pâk ben’ime kavuşacağım;
Çünkü bu ben,ben değilim.