Bohçacı geldi hanım! Şiiri - Ercan Yıldız

Erkeği kalaycı, çalgıcı sepetçi...
Kadını elekci, bohceci...
Kimi dilenci, kimi eskici.
Tenceresi, tavası,
Kalburu, eleği...
Vur kalaycı kalayı!
Al başına belayı...

Bunu yedim, şunu giydim,
Yansın tezek, tütsün ocak!
Gaz yanmasın, pişsin kebap!
Gelsin yayıkta ayran!
Çal tencere tavayı!
Kaynana bulsun belayı...

Söyleyen söylemiş hoş söylemiş...
Kalbur senin elek senin.
Def senin dönbek senin,
İster çal istersen oyna.
Oh ne güzel dünya!
İki kesek bir döşek,
En güzeli bizim eşek...

Sırtında dilenci heybesi;
Yırtık pırtık entarisi...
Yalınayak hepsi...
Ne soğuk alır, ne de sıcak geçer.
Kimi çalar minareyi,
Kimi uyutur koca haneyi.
Şu olmuş bu olmuş, ninem ölmüş,
Anamı babam doğurmuş.
Laf üstüne laf...
Al sana bir kaya,
Nereye dayarsan daya!

Çocukların biri elinde,
Biri belinde...
Eğrisi doğrusu yok.
Bir yorgan altında beş kardeş,
Çoğunun döşeği, yorganı yok.
Yalın ayak, donsuz bacak..
Vah...! Sümüklü yumurcak...

Çuval üstünde kalbur,
kalbur içinde saman...
Elenen belki zaman.
Rüzgar esti, çöp savruldu.
Karıştı, sapla saman.

Ah ki ah...! Vah ki vah...!
Ne sıpa kaldı,
Nede çulsuz eşek
Hepsi şehirli oldu.
Nacaran Gülüşgür arası,
Geçti gitti galası...

01/06/2020-ELAZIĞ