Bindokuzyüzseksenin Herhangi Bir Nisan G ...

Kanı çekilmiş bir ihtiyar
Yaprakları solmuş kabuk,kabuk zaman ağacı
Dallarında sallanan yarınlarımız
Titrek,telaşlı...
Topluyoruz o dallardan solmuş yıllarımızı

Yağmur
Sinsi....
Hiç durmayacakmış gibi
Gecenin sokaklarında
Tek başına kalmış yüreklere serpiyor
Damlalarını.

Rüzgar...
O ölümün tiz sesi
Çığlıklar atarak uğulduyor kulaklarımızda

Saatler yorgun! ! !
Ağır aksak getirdi geceyi
Karanlığın ağzında çırpınırken aydınlık,
Dinmez bir uğraşıda dakikalar

Yine başladı
Özlaemlere yalnız sevgilere aldırmadan gece.
Kanat çırpmayın artık kuşlar
Boynunuz bükük bekleyin sabahı
Uykusuz gecelerin
Yalnız adamlarına şakımak için.

Karanlığa alışamadı gözlerimiz
Hayal meyal bir düş kırıntısı yükümüz
Geceyi yaşarken;
Bazıları sokaklarda öldüler
Sokaklarda ağladı birileri
Aşkı kolkola yaşarken seven yürekler;
Çaresizliğin gözyaşları
Karanlığın anlaşılmaz bilmecesinde şaşkın.

Ellerinde ölü gözlü yıldızlar
Sokaklarda öldüler
Yirmiler,yirmibeşler,otuzlar.
Umutları sessiz gecede asılı kaldı
Birilieri geldi geçti
Arkalarında yirmili,yirmibeşli,otuzlu yıllar

Kalemlerim yazın,yazın hiç susmayın ne olur
Bitmesin dilinizdeki
Heceler,kelimeler,cümleler
Yazın yüzümü gözümü
Kararttıkları düşlerimi
Korkmadan gezemediğim sokaklarımı
Yurdumun çileli yıllarını
Yalnızlığın acımasız elleri ile savaşımı yazın

Yine kör geceler sardı her yanımı
Yine uğulduyor beynimde sorular
Elllerimde gecikmiş saatlar
Karanlığı parçalamak istiyorum
Ulaşmak için aydınlığa

Bu gecikmiş saatlerde
Uzun, upuzun bir vucut yatmışta
Sanki kapamış yollarımı...
Baş ucunda leş kargaları
Çılgınca çığlıklarla kendinden geçmiş,
Kırmızı gelinciğe aldırmadan
Sessizce uzanan vucudu didikliyor.
Ve elleri sevgilinin
Cesedi güllüyor
Sarı beyaz gül demetleri
Toprağa değdikçe allanıyor

(NİSAN-1980-İSTANBUL)