Bilmedik bazı şeylerin kıymetini ziyan e ...

Bazı şeyleri geç anladık biz.
Bir sesin sıcaklığını, bir bakışın derinliğini, bir dostun sessiz sadakatini…
Zamanın elimizden kayarken bıraktığı izleri okumayı bilmedik.
Kıymet, elimizden gidince değer buldu gözümüzde.
Biz, yitirdiklerimizin ardından büyüyen bir halk olduk;
acının dilini, hasretin gölgesini ezberledik.

Kürt’ün kaleminde hayat hep biraz eksik,
biraz yarım kaldı çünkü.
Bir yanımız dağda dondu, bir yanımız şehirde sustu.
Sevdamızı anlatacak kelimeleri bulduk ama
dinleyecek bir dünya bulamadık.
Ve o yüzden, bildiklerimiz kadar bilmediklerimiz de yaktı bizi.

Bilmedik;
bir annenin ağıtında saklı tarihi,
bir çocuğun gözyaşında saklı umudu,
bir halkın suskunluğunda gizli çığlığı.
Ziyan ettik hem zamanı hem kendimizi.
Bir kucaklaşmanın, bir barış selamının,
bir yürek “heval” deyişinin kıymetini geç anladık.

Ama biz, küllerinden doğmayı bilen bir halkız.
Her yıkımdan sonra yeniden yeşeren toprak gibi…
Her yasın ardından bir stran yükselir bizde,
her kaybın ardından bir umut doğar yeniden.

Şimdi anlıyoruz;
Kıymet, bir taşın değil bir kalbin içindedir.
Bir dilin, bir kültürün, bir sevdanın değerini bilmeyen,
kendi geçmişini de geleceğini de ziyan eder.

Kürt’ün kaleminden dökülen bu satırlar,
yalnız bir halkın değil, bütün insanlığın hikâyesidir:
Bilmedik bazı şeylerin kıymetini,
ama bir gün hepsini anlayacağız
çok geç olmadan.