Bilmeden Şiiri - Refik Şenol Çetin

Bir gün çekip gideceğim
Ve kimse ağlamayacak ardımdan
Şiirlerimi unutucaklar ilk
Ve gülüşümün en acıklı gamzelerini
Sevdamı anımsayacaklar bazen
Aşık adamdı
Güzel adamdı diyecekler ardımdan
Ardımdan ne küfürler edecekler
Çınlayan kulaklarımın umursamadığını
Bilmeden

Kadınlar adımı hatırlayacak
Çocuklar yüzümü ve uzun boyumu
Selamımı hatırlayacak
Kimsenin umursamadığı
Hamal memet abim
Az kanbur duruşumu anlatacak
Yan komşum herkese
Sessiz olduğumu söyleyecek evimde
Bağıra bağıra içimi parçaladığımı
Bilmeden

Gideceğim kalanlara inat
Gitmek gerektiğinden
Erkekliğimden biraz
Biraz göz yaşımı gizlemek için
Saklanmak için gideceğim
Kendimi sobelemek için
Bir aşkı unutmak için gideceğim
Unuturken bir deftere kazımak için
Onu unutunca kendimi de unutacağımı
bilmeden

Suskun acılara gömülüp sokağımı kahretmeden
Ve ahetmeden sabahları uyandıran simitçiye
Bozuk sokak lambama
Yamuk kaldırımına kızmadan
Adını değiştirenlere inat
Adresimi unutmadan gideceğim
Çocukluğum yanımda
Bavulumda ilk gençliğim
döner miyim dönmez miyim
bilmeden gideceğim