Benim Doğduğum Köy

Benim doğduğum köyün karlı dağlar ardında
Kınalı kayaların yoktu sabahı
Yolları diken dikendi tozlar arasında
Kağnı sesinden kusardı sokakları
Ve sönerdi sabır mumları aydınlığına
Beklerdi sabahında baharı...

Ahşap bir evde doğmuşum
Kuşların cıvıltısında
Aydınlıklar bekleyen bitimli bir evrende
Bir dilim ekmeğe,suya olurdu insanı muhtaç
Savaşın ıslığında
Bir tarihi öpmüşüz
Kimi çıplak kimi aç...

Ben korkulu rüyaların
Pas tutmuş gecelerin sardığı insanım
Tedirgin sabahında gözlerimi açarken
Tüterdi tüm özlemler evrenin sinesinde
Kararan gecelerde oyuncaksız her işim
Çoşkun akan suların süpürdüğü her yerde
Yalın ayak gezmişim...

Benim doğduğum köyde
Kavgalar dinmezdi caminin avlusunda
Hele bayram günleri
Düğünler hakeza
Bahane öte beri

Suyumuz dere suyu
İçerdik kana kana
Kentte gördüm bir kere
Işık veren aracı
Hayaldi onlar bana...

Her ölüm haberi yağmurun kokusunda
Nefes nefes yoklardı o korkunç dizanteri
Sıtma verem olgusu köyümün dokusunda
İliklerde yaşandı doğduğum günden beri...

Benim doğduğum köyde
Kasırga kol gezerdi
Toz pembe yüreğimi
Yoksulluklar ezerdi...

Ortaktır bu düşlerim sabır taşlarına denk
Karmaşık evrenimle yaşarım ahenk ahenk
Yansırdı yüreklere kanadı kelebeğin
Anılarımla dolu
Düşlerim derin derin...

(Sakarya 2002 Gülkokusu adlı kitabımdan)