Yalnızlık boğuyor nefeslerimi,
Aldığım nefesten, candan usandım.
Unuttum umudu, heveslerimi,
Bugünden, yarından, dünden usandım.
Bir gönülde yer tutmadı varlığım,
Gün geçtikçe daralıyor darlığım.
Mum misali eridikçe sağlığım,
Ruhumdan usandım, tenden usandım.
Çalıştım, didindim yaşamak için,
Bu kadar yorulmak, terlemek niçin?
Ömür ver yine de az ile geçin,
Geceden usandım, günden usandım.
Gözümün gönlümün çiçeği soldu,
İçime pişmanlık, ukteler doldu.
Susarak vazgeçmek kaderim oldu,
Herkese eyvallah, benden usandım.
-Mustafa Öner(12.09.2024)
Mustafa Öner 3Kayıt Tarihi : 15.9.2024 01:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Susarak vazgeçmek kaderim oldu, Herkese eyvallah, benden usandım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!