Ben o yorgun günlerinim manolya

Demek ki sen beni tanıyamadın manolya
Onca bulutlar gibi dökülüp sana geldim
Kırlar bayırlar aşılmaz o yollar
Ve Sen balı bir bukle çiçek mi sandın
Ben o yorgun güllerinim manolya

Neydi bilmem gözlerimden dökülen
Alıp giden kokunu yüreğimden
Oysaki zümrelere bölünmüştü benliğim
Bir daha o bağlar açmaz seni manolya

Eskimiş vazolar da olup giden kokunu
O kırık masalarda herkese açtında sen
Ve her bahara geldinde ilmek ilmek
Bir benim yüreğime dökülmedin manolya