Ben Doğdu Doğalı Şiiri - Mehmet Cıngır

Ben doğdu doğalı
İncecik bir kar yağardı hep saçlarıma
Saçlarım bembeyaz,
Görünmüyor artık ufukta
Ne bir bahar ne de bir yaz.
Işıksız dolunay gibi bakardım toprağa
Rüzgârın önünde dönerdim kuru yaprağa.

Bir daha açar mı yüzümde pembe gül?
Öter mi bir daha bahçemde âşık bülbül?
Kadir Mevla’m duyar mısın benim de âhımı?
Süsler misin yıldızlarla benim de sabahımı?
Doğar mı bir daha yüreğime güneş ve ay?
Durur mu bir gün yüreğimi yakan bu rüzgâr?
Durur mu yüreğimin tepelerine yağan kar?
Üfle ılık nefesini ısınsın bu yüreğim acunay!

Ben doğdu doğalı dağılmadı bulutlar,
Bilmem ki benden ne ister bu rüzgâr?
Ben doğdu doğalı hiç durmadı kar,
Hep üşüdü ellerim.
Zalim felek başıma ne çoraplar ördü,
Dua etmekten yoruldu dillerim.
Geç doğardı her sabah güneş,
Öperdim her sabah güneşin gözlerinden,
Fakat güneşin bir gözü hep kördü.
Ben doğdu doğalı hep tutulurdu ay…
Sabahları doğardı hep yıldızlar,
Onun için yıldızları yok say.

Ben doğdu doğalı hep yağardı yağmur
Islanırdım sırılsıklam.
Dilimde bir türkü:
“Tarlada çamur,teknede hamur”

Ben doğdu doğalı
İncecik bir kar yağardı hep saçlarıma,
Saçlarım bembeyaz.
Görünmüyor artık ufukta
Ne bir bahar ne de bir yaz,

Ey sevgili!
Beni yürekten sevmediğini biliyorum,
Yine de senden son kez bir şey diliyorum,
Son arzumu yerine getir
Ve mezarımı sen kaz.