Behiyye Ankr Şiirleri - Şair Behiyye Ankr

Ben bir Anka'yım,
küllerimden doğma zamanındayım ..
Ey insanlıktan istifa etmiş bedbaht ruhlar,
artık susun...
Toprak sizi kabul etmeyecek,
hiç bir canlı leş lerinizi yemeyecek.

birkaç cümle, bir iki uzuv
anlatırmı bir insanı,..
lâl ise dil neye yarar çığlıklar...
sen oldum dersin, ham beğenmezsin ya, ya kırıksa hâlâ dalları...
hem isteyip hiç kaçmadıysan, kaçanı nasıl anlarsın...
söz söze, göz göze durur da, gönüller hiç karışamazmış rengi tutmayınca...

ben mayısım,
başın da yazın,
ağaçların çiçekleri, belki tomurcukları..
ben mayısım,  denizin sahillere daha bir yumuşak selâmıyım..
akşam serinliğinde olsada rüzgarım,
hasta etmez soluğum...

biraz gece, biraz müzik
insana olanca hızla çöken o hatıralar..
evet biraz zaman, biraz ordan burdan sohbetler...
tüm nasihatler...
geçirmeyince acıyı, belki uyku dindirir o bitmeyen sızıyı..
artık şarkılar dinlesin bizi, beni, sessizliği...

Bir fâsıla geldik âleme.
göçeriz elbet vakti gelince...
günler geceler ayrıdır her sohbette..
kimi işten güçten dem vurur, coşar hüsrana giden umutlar üzerine,
kimi geceden aşktan hasretten kokar taa yan bahçelere...
ya güller mevzudur, ya sardunyalar..

Bir garip hâl içindeyim..
Arafta kalan bir zaman..
Zamana kalan hâyâller, hayatlar...
Ne çok kaybolmuş ruh...
Dünya bir hapis...
Bizler hem mahkûm, hem gardiyan...

İyileşiyorum seninle, tüm yaralarım sarılıyor birer birer...
Uzaklar bulut misâli gelsede gönül bahçeme,
Ben hâlâ sende, seninle kalmaya devam ediyorum...
Zor, herşeyin birer imtihan olduğunu bilsemde, bazen damlalar insede yanağımdan,
Yazılmış olmanı diliyorum kader kitabıma...
Kendime ve karanlığıma inat, Seni çok seviyorum.. Ruhum, Aşk kokulum ve ahirömrümün güneşi

Yine çöreklendi tam orta yere,
Mantığı olmayan bahaneleri yutturma çabasında,
Tüm hünerlerini bir kaç cümlede toplayıp,
Kendinin bile inanmakta zorlandığı hikayeleri anlatma girişindeyim..
Sadece sessizlik belki bir hoşçakal desek..
Zaman israfı olmadan ya da kelime,

Bir ud sesi vardı kulağımda,
Birşeylere dokundu.
Hüzünde değildi oysa,
Özlem mi?
Belki düşünmeye yönelttiği için,
Bir anlam bir his başı.

nedir canın yakan...
hakikatlere kapamıştım ya o zaman..
aşk gözün körmü etti dersin...
zannedersin...
yanlış yerde ararsın zaten, hep gerçeği...
nasihate sağırdır nefs...