Babama Mektup Şiiri - Muammer Baydere

Sen öldün öleli her şey zahmetli
İnan ki yaşamak zul oldu baba
Ben özürlü yetim sense rahmetli
Anam da haliyle dul oldu baba

Duyanlar ilk önce eve doldular
Halimi görenler saç baş yoldular
Şimdiyse her şeye kusur buldular
Giydiğim elbise çul oldu baba

Olgunduk pişkindik hamur olmadık
Tertemiz topraktık çamur olmadık
İyiydik dört başı mamur olmadık
Fakat dert yarıydı ful oldu baba

Çoğaldı “keşke”miz “eğer”lerimiz
Koz versek satılır ciğerlerimiz
Yerle bir edildi değerlerimiz
Korkarım harcandı pul oldu baba

Eskiden bu kadar belli değildi
Bağlar ip bilmezdi telli değildi
İnsanın çoğu dört elli değildi
Kullar hep kullara kul oldu baba