Aynı Tas Aynı Hamam

Aynı Tas Aynı Hamam

Dün...

En-el Hak deyince, Hallacı Mansur
Uyanmadan millet, koşup yettiler
Minberde ayağın vurunca Mansur
Fırsat bilip hemen, idam ettiler.

Sizlerin yanlıştır, dine yaptığı
Sevap değil günah, paydan kaptığı
Allah diye sizin, altta taptığı
Deyince; Mansur’u, düşman bildiler.

Oysa yanın bitin, demişti Mansur
Yalanı riyayı, yermişti Mansur
Doğruyu önüne sermişti Mansur
Doğru dedi diye, ipe çektiler.

Erenin ilminden, koşup pay kapın
Pula değil Hakk’ka, hakkıyla tapın
Yatırımı yerin, altına yapın
Diyen hak adamı, dâra ittiler.

Hallac ayağının, vurdu altını
Kazınca buldular, külçe altını
Görün dediyse de, yerin altını
Altını, altına, tercih ettiler.

Bugün...

Bir lokma, bir hırka, diye geldiler
Kuş sütü noksansız, sofra serdiler
Beyt-ül maldan malı, tonla derdiler
Karun’a Nemrut’a, pes dedirttiler.

Debdebe, tantana, bolca şaşaa
Çok Yaşa sultanım, sen çokca yaşa
Cevaz verir sana Rab, “sümme haşa”
Helaldir haramlar, sana dediler.

Orta yerde durur, bunca delili
Uyuttuk sandılar, cümle halili
Hele Azimüşşan, Kahhar Celili
Kandırmaya bile, niyet ettiler.

Bu devran böylece, gider sandılar
Ulema(!) he dedi onlar kandılar
Keyfe keder oldu, nara yandılar
Ateşten kurtarır, “usta” dediler(!)

Dünle bugün aynı, aynı ayarda
Ayak altında sır, bilen duyarda
Sizin taptığınız, “Kaçak Saray”da
Dedik diye bize, kâfir dediler...

Mehmet Ayhan Günaydın
4 Aralık 2014 / Ankara