Ben seni yavaş yavaş öldürdüm
Sensiz her saati saniyelere
Seni milyarlarca parçaya bölerek
Sistematik bir şekilde ve yavaş yavaş
İçimde ateşi
Ancak böyle söndürdüm
Küçük dokunuşlarla usulca...
İnsan girdiği kabı oyan su gibi
Evrilip herşeye alışıyor
Ve acıları apoletin de yıldız yapıyor
Şimdi iyiyim
Ateşim soğudu
Ama bu yangın beni epeyce yordu
Zaferle savaştan çıkmış bir piyade gibi
Olgunlaştım
Acılara gülüyorum
Acılarla güzelleşiyorum
Artık baktım ki olmuyor
Bakmıyorum...
Kayıt Tarihi : 7.11.2019 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!