112 Sustum Şiiri - Ölüler Konuşmaz

Saat çoktan gece yarısını geçmişti bile,
Gardaki son tren gideli bir hayli olmuştu da,
Bir ben gardan gidememiştim,
Kala kalmıştı öylece,
Zamanı yitirmişti gözlerim,
Kör geceyi aydınlatan ışıklara kördü gözlerim,
Adımlarım iyice ağırlaşmıştı ulusa doğru giderken,
Sigaranın bir yanıyor bir sönüyordu da nafile,
Sigar değildi her adımda sanki ben bitiyordum yavaş yavaş
Daha ne kadar olmuştu ki geleli,
Daha ben sana doymamıştım bile,
Ah birde o gözlerine bakmaya doyamamıştım ki,
Yine ayrılık gelip çatmıştı
Ve sen daha bana gelmeden nasılda gitmiştin,
Şimdi ben nasıl giderim o yalnız eve,
Kokun nasılda sinmişti o tek gözlü fakir hanem,
Şimdi yoksun ve geldiğin gibide gitmiştin,
Bense hala o garda kala kala kalmıştı öylece
Zaman durmuştu sanki
Saniyeler yıl olmuştu geçmek bilmiyordu bile,
Gözyaşlarım firar etmişti pınarlarından,
Gece çıldırmıştı kollarımda,
Bu kadar mecbur muydun gitmeye,
Mecbur muydun beni böyle boynu bükük koyma,
Mutluysan beni böyle bırakmakla,
Hadi git sesiz sedasız,
Bana da sorma daha ölene dek sustum
Sustum ey vefasızım sustummmm