Çocuklar Şiiri - Recep Marangoz

Doğunca dünyaya ışık görünür
Ümit kapısının başı çocuklar.
Bir yaşında kırar döker sürünür
Anne sevgisinin düşü çocuklar.

İkisinde beşiğinden yapışır
Üç yaşında yükseklere tutuşur
Dört yaşında cıvıl cıvıl ötüşür
Tuğba dallarının kuşu çocuklar.

Bazen ağlaşırlar gözleri deniz
Çocukla açılır ailede beniz
İnanır her şeye kalbi tertemiz
Huri meleklerin eşi çocuklar.

Bazen güler, bazen bozuk havası
Zıplayıp oynamak onun sevdası
Anne kucağıdır sıcak yuvası
Yaradan Mevla’nın işi çocuklar.

Sebili babasın burda bilmedi
Yetimim bir sevenim olmadı
Akan gözyaşımı kimse silmedi
Yaşadım baharda kışı çocuklar.