Cemil Abi! 2 Şiiri - Halil Aydın

Herkes bir yerlere gitmek istiyor
Köylerimiz bomboş
İş aş peşine düşmüşler
Kimi Ankara
Kimi İstanbul diyor.
Gurbet yollarına düşmüşler
Çuvallar, sepetler, bidonlar
Yataklar yorganlar
Valizler yığılmış yazıhane önlerine
Yiyeceklerini yüklemişler..
Kiminin kucağında çocuklar
Gözü yaşlı analar, babalar
Kimi dışarıdan otobüs içindekine,
Kimi otobüs içinden dışarıdakine
El salıyor,kimi çocuklar gitme diye;
Ağlayarak kendini yere atıyor
Kimi analar göz yaşlarını tutamıyor
Bir hüzün bir acı bu ayrılık esnasında
Çok yoğun olarak yaşanıyor..
Bir görsen, bir bilsen
Ah! Cemil ağabey..

Geride yaşlı analar, babalar,
Kapıları çekilip kilit vurulan evler
O tarlalar, o bahçeler
Suyunu içtiğin pınarlar
Koyun kuzularını otlattığın
O çiçekli bayırlar
Mantar, kızılcık topladığın o ormanlar
Atla, eşekle ya da yaya dolaştığın yollar
Gözlerinin önünde
Çekip gidiyorsun bilinmezliklere
İnsan ne sıkıntılar, ne endişeler yaşar
Bir bilsen ah! Cemil ağabey

Yok artık anasının o çöreği, yufka ekmeği
Yok artık sabahları içtiği tarhana çorbası
Nerede yatacak, nereden kalkacak
Bir tanıdık bir arkadaş bulacak
Otellerde nasıl yatsın
Yok zaten cebinde beş parası
Gündüz sokaklar, parklar ev ona;
Gece bir tanıdığının kapısını çalacak
Utanarak,sıkılarak, zor olmasına zor ama
Düğüm, düğüm boğazında sözler
Kapıyı açan olursa;
Başını yere eğer, kendini tanıtır
Ya almasalar içeri diye nasılda endişelenir
Ne kadar zordur sen bilirsin Ah! Cemil ağabey

Gündüz olunca dua eder bugün iş bulsam diye
Kapı,kapı dolaşır zavallı
Kimi başka kapıya yollar
Kimi hadi git sonra gel der
Cebinde yok ki parası
O dolmuştan o dolmuşa binsin
Kimi yaya, kimi otobüsle
Oradan,oraya koşar ama
Umutları yavaş yavaş söner
Çekilir bir köşeye
Bir yavan ekmek bulursa eğer
Düre büke etrafını gözleyerek yer
O da insan, o da yaşayacak
Çok zor be Cemil ağabey

Beyninde bir ışık çakar
Devlet kapısını çalsam mı acaba der
O kurumdan o kuruma
O bakanlıktan o bakanlığa zavallı
Bir umutla koşar ama
Kimi falanca gün
Kimi falancadan yazı al gel der
Kimi yetkili şimdi yok derler
Emmi dayısı yok ki zavallının
Ne umutları vardı
Nasılda yıkılır bir bilsen ah! Cemil ağabey

Daha dünkü çocuklar
Nasıl da çökmüşler
Saç sakal ağarmış
Avurtları içine çökmüş
Her işte çalışmışlar
Ekmek parası boğaz dokluğuna
Acınacak halimize güleriz
Ah! Cemil ağabey..